ساده گرایی یا مینیمالیسم(Minimalism) ، یک مکتب هنری بر پایه ی سادگی است و جمله ی معروف میس وندروهه (کمتر، بیشتر است.) نمایانگر این سبک است.
ساده گرایی محصول هنرمندان ساختارگرای روس بعد از انقلاب اکتبر فرانسه است که به ساده سازی و خلاصه نمایی و اشکال هندسی تمایل داشتند.
پس از جنگ جهانی دوم، ساده گرایی در هنر غرب به وجود آمد و توسط هنرمندان هنر های تجسمی آمریکا در اواخر دهه ی ۱۹۶۰ و اوایل دهه ی ۱۹۷۰ میلادی، گسترش پیدا کرد.
مینیمالیست ها با به حداقل رساندن تزیینات، ماهیت فرم، ماده و فضا را پررنگ تر می نمایند و به هر چیزی در محیط، از دید کاربردی بودن آن در طراحی داخلی نگاه می شود.
در ادامه به بررسی ویژگی های سبک مینیمال و روش های به کارگیری رنگ و مبلمان در این سبک میپردازیم.
در این سبک به دلیل سادگی، همه ی سطوح و ظواهر صاف و ساده، بدون جزییات و تزیینات اضافه می باشد. دکور دارای اشکال مربع و مستطیل و خطوط صاف و سطوح مسطح با حداقل الگو هاست که نمونه های آن را میتوان در طراحی هتل های مدرن مشاهده کرد. از خطوط منحنی نیز در این فضا استفاده میشود منتهی نباید دارای انحناهای بیش از حد باشد. هدف از این سادگی این است که به ما و چشم و ذهن، فرصت نفس کشیدن و حس کردن فضا و نور و فرم داده شود.
یکی از راه های ساده سازی فضا، کمک گرفتن از حس تعادل و همچنین تقارن است. از نظر بصری، مغز جریانی که در فضا وجود دارد را بهتر درک میکند. همچنین تقارن به صورت ناخودآگاه باعث آرامش و آسایش میشود.
رنگ ها نقش بسیار زیادی در تعریف فضا و ایجاد آرامش و سادگی دارند. در این سبک، به هنگام استفاده از پالت های رنگی تک رنگ، بافت اهمیت پیدا میکند.
رنگ های سفید و خاکستری و بژ و پالت رنگی خنثی و پاستلی به همراه یک یا دو رنگ شاخص در فضا، و همچنین استفاده از مواد خام مانند چوب، بتن و سنگ و ترکیب آن با سایر رنگ ها در این سبک دیده میشود.
بیشترین رنگ استفاده شده در این سبک، سفید است که خود زمینه ای برای بازی نور و سایه فراهم میکند. مینمیال بودن فضا به معنای بی رنگ بودن آن نیست، بلکه با محدود کردن رنگ های اصلی و استفاده از دو رنگ مشابه و یک رنگ متضاد به ایجاد فضایی راحت و متعادل کمک میکند.
از آن جایی که در سبک مینیمالیسم هر عنصر فضایی باید دارای ماهیت و کارکرد باشد، از این رو تعداد وسایل به کار رفته اندک ولی کارآمد است.
صندلی های اضافه، دکور و میز و ویترین های کوچک که به بی نظمی فضا اضافه میکنند، حذف شده و به جای آن از مبلمان های خاص و گلچین شده استفاده میشود. میتوان از میز و صندلی های شفاف در فضا استفاده کرد تا تمرکز را به سوی کف و دیواره ها کشاند. همچنین استفاده از قالی و قالیچه در این سبک به حداقل میرسد تا فضا را باز تر نشان دهد. میتوان از کف پوش های یک دست و موکت های ساده برای کف استفاده نمود.
تابلو ها و اثر های هنری اضافه که باعث ایجاد حواس پرتی میشود، حذف شده و از چند عنصر محدود در طراحی استفاده میشود. به طور کلی در این سبک نباید نقاط کانونی زیاد و پراکنده وحود داشته باشد. میتوان در هر فضا از تک تابلو ها با رنگ های شاخص یا تک گلدان ها استفاده کرد.
به جای آن از عناصر تزیینی شاخص و تک استفاده کنید.
سبک مینیمال مانند سبک مدرن تا حد امکان دیوارهای کمتری را ترجیح می دهد و فضاها به وسیله ی انواع مبلمان یا پنل های متحرک از هم تفکیک میشوند. این باعث دلباز شدن و راحتی فضا شده و احساس آرامش را در مخاطب القا میکند.
نور طبیعی نیز برای ایجاد فضای بازتر و دلبازتر ضروری است. بنابراین پنجره های بزرگ و جداکننده های شیشه ای طراحی میشود تا هم از عنصر نور و هم از عناصر طبیعی در جلوه ی کار استفاده شود.
امروزه سبک مینیمالیسم به دلیل برتری کیفیت بر کمیت، پس انداز مالی و کیفیت فضایی و ایجاد احساس آرامش در طراحی داخلی مورد استقبال است. همانطور که بررسی شد، این سبک بر سادگی، خطوط تمیز و صاف، حداقل رنگ و تزیینات و هدفمند بودن مبلمان تاکید دارد . و در نهایت هدف از این سبک، برحسته کردن عناصر شاخص در فضاست.
گردآورنده: سحر تاجمیر ریاحی